Zeytin ağacı, yalnızca budaklı bir gövdeye sahip bir ağaçtan çok daha fazlasıdır; bugün, bu Dünya Günü’nde kutlamak istediğimiz; barış, bilgelik ve umut değerlerinin sembolik somutlaşmış halidir.
O ağaca; sadece güçlü, köklü ve koruyucu olduğu için değil, aynı zamanda dayanıklılık ve yeni başlangıçlar fikrini somutlaştıran yüzyıllara ve bin yıllara yayıldığı için de pek çok değer atfedilmektedir. Çünkü bu ölümsüz bitki küllerinden doğar ve asırlık gövdesinden yeni sürgünler verir.
Aynı şekilde, Tunç Çağı'ndan bu yana ticareti gelişen zeytinyağı sayesinde zeytin ağacı büyük bir zenginlik ve yaşam kaynağıdır. Hititlerden Mısır firavunlarına ve Mezopotamya krallarına, Girit’in Minos saraylarından Yunanistan anakarasına kadar, bu zeytinyağ; her zaman beslenme, sağlık ve hatta spor ve dini uygulamalar için kullanılan çok amaçlı bir ürün olmuştur ve bu güne kadar da öyle kalmıştır.
Böylece zeytin ağacı binlerce yıldır insanoğlunun yanında, insanlara günlük yaşamlarında ve hatta hayal dünyasında eşlik etmekte, onların manevi bir gerçeği göstermek için anlatılan hikâyelerini, kutsal metinlerini ve dünya görüşlerini paylaşmanın ve değiş tokuşun sembolünü yansıtmaktadır.
Bu barış sembolü zamana direnerek, bugün hala bizimledir: tıpkı başlangıcından beri olduğu gibi, dallarının Birleşmiş Milletler bayrağında dallarının görünmesi gibi, Paris’teki UNESCO Genel Merkezi’nde büyüyen bir zeytin ağacı var, bize kurumumuzun bağlılığını ve varlık nedenini hatırlatan Hoşgörü Meydanı’nda.
26 Kasım; bu nedenle, zeytin ağacının beslediği çeşitliliği ve değişikliği kutlayarak, bu barış için çabalama adına bir fırsatı oluşturmaktadır. O halde Tunuslu şair Chems Nadir’e katılalım: “Ve yeni İskenderiyeler ve Endülüsler tanınmış bir yerde, mutabık kalınan bir zamanda, rahat bir soy bağı içinde, adaletin apaçık iyiliği ve zeytin ağacının dingin huzurunda gelişsin.”[1]
Bu yazı https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000379876_eng?posInSet=2&queryId=N-bc4222e0-332c-468c-8f88-936b6106f55a adresinde yer alan metinden faydalanılarak Türkçeleştirilmiştir.
[1] Nadir, Chems (1983). Le Livre des célébrations (The book of celebrations). Paris: Publisud (p.23)